ေမးခြန္းက ကမၻာေက်ာ္မွာလား

လူ ၁၂ ေယာက္ ေမးခြန္း ၁၂ ခု ေမးခဲ့တယ္
ဘယ္ညာ လက္တစ္စုံ
တစ္မိနစ္အတြင္း က်ေရာက္ေသာ စကားလုံး
ေနာက္. . .ေကာင္းတာတစ္ခုက ကဗ်ာဟာ ဘယ္ေတာ့မွ
ေခတ္ေရစီးမျဖစ္ႏုိင္ဘူး
တကယ္လုိ႕ ဒီကဗ်ာကုိ ခင္ဗ်ားမႀကိဳက္ရင္
ခင္ဗ်ားႏွစ္သက္ဖုိ႕
အျခားကဗ်ာ အမ်ဳိးအစား သန္းနဲ႕ခ်ီၿပီးရွိတာပဲ
ပထမဆုံးဖတ္ျဖစ္တဲ့ ကဗ်ာက. . .
ဟာ ေတာ္ေတာ္ခက္ခဲတဲ့ ေမးခြန္းပဲ
ကဗ်ာရဲ႕အရသာကုိ ငါသိလုိ႕
ေမးခြန္းကေန ေမြးခန္း အဓိပၸါယ္ရွိေသးတယ္
ေမးခြန္းကေန ေခးမြန္းဆုိရင္ ဘာအဓိပၸါယ္
ကဗ်ာဆုိတာ ေမးခြန္းတစ္ခုအထိ ေရာက္လာစရာ
အေၾကာင္းမရွိဘူး
ကဗ်ာပရိသတ္ထဲ သူ႕ေမးခြန္းက်န္ခဲ့ေစရန္
ခဏမွ် ရပ္နားလုိက္သည္
ေျပာသူႏွင့္ နားေထာင္သူၾကားတြင္ပင္ အဓိပၸါယ္
ေျပာင္းသြားသျဖင့္
စုိင္း၀င္းျမင့္
(၂၀၀၇-မတ္လ-မေဟသီ)

ဆန္နီႏွစ္ေယာက္

ခရမ္းက
ပဲခူးက လမ္း ၃၀ ထိပ္မွာ
ငါက ရန္ကုန္သစ္
ေအာင္ေဇယ် ၂ လမ္းထိပ္မွာ

ကမၻာႀကီးက
ရယ္ဒီမိတ္ေတြနဲ႕ ေရးႀကီးသုတ္ပ်ာ
ငါက
အလွကုန္ေတြနဲ႕
စပ္ၿဖီးၿဖီး
ယုိစီးၿပီး အေၾကာငုပ္ေနတယ္

လူအျဖစ္
ေျမႀကီးေပၚ အျမစ္စြဲေအာင္
ထူေထာင္ရတဲ့စရိတ္က ၾကမ္းတယ္
အရိပ္လုိ
လြယ္လြယ္လုိက္ဖမ္းလုိ႕မရဘူး
ငါတုိစားက်က္ထဲ
ေရာင္းေရာင္း၀ယ္၀ယ္ ဘယ္၀ါသနာပါမလဲ
အဆင္ေျပသလုိ
ထင္းလည္း မခုတ္တတ္
ေရႊေပလႊာေပၚ စာရင္းလည္း မ႐ႈတ္တတ္သူေတြ

ဒီေန႕
ကဗ်ာတစ္ပုဒ္ ေဒၚလာတစ္ရာေပးစမ္း
ငါနဲ႕ခရမ္း
ခ်က္ခ်င္း
နင္းထားတဲ့လမ္း ဆြဲဆုတ္ပစ္မယ္

ေလာေလာဆယ္ဆယ္
ငုတ္တုတ္ ျဖန္႕ခင္းထားတဲ့အတုိင္း
ခင္ဗ်ားလည္း ဆန္နီ
ကၽြန္ေတာ္လည္း ေစ်းသည္
ခရမ္းေရ. . .
ရယ္ရယ္ေမာေမာ မုိးခ်ဳပ္ၾကတာေပါ့။ ။

မင္းခ်မ္းမြန္
(၂၀၀၇-မတ္-မေဟသီ)

တီဘီၾကည့္ျခင္း

ကၽြန္ေတာ့္အိမ္မွာ
တီဘီတစ္လုံးမွမရွိပါဘူး
ဒါေပမဲ့. . .
တစ္ႏွစ္နဲ႕ ေျခာက္လလုံးလုံး
ကၽြန္ေတာ္တုိ႕မိသားစုအားလုံးထုိင္ၾကည့္စရာ
အငယ္ဆုံးသမီးေလးမွာေတာ့
တီဘီတစ္လုံးရွိေလရဲ႕
တီဘီအမ်ဳိးအစားအမည္က
“အ႐ုိးတီဘီ”တဲ့
အဲဒီ အ႐ုိးတီဘီတစ္လုံးကုိ
အသည္းႏွလုံးနဲ႕ေန႕စဥ္ထုိင္ၾကည့္ရင္း
ျမင္ကြင္းေတြကုိ အန္ခ်ပစ္လုိက္တာ
မိဘေမတၱာပဲျပန္အမ္းစရာက်န္ေတာ့တယ္။ ။

ေနာင္၀င္းထြန္း
(၂၀၀၇-မတ္-ေရႊသမင္)

ေမွာ္ေသတၱာ

မုိးေရတစ္စက္က
ပင္လယ္နဲ႕ သမုဒၵရာကုိ သိမ္းထားတယ္။

သစ္ေစ့ကေလးတစ္ေစ့က
အၿမဲစိမ္းေတာႀကီးကုိ သိမ္းထားတယ္။

ေျခတစ္လွမ္းက
ခရီးမုိင္ေပါင္းတစ္သန္းကုိ သိမ္းထားတယ္။

ပိတ္ထားတဲ့တံခါးတစ္ခ်ပ္က
ပြင့္သြားမယ့္ မုိးေကာင္းကင္ႀကီးကုိ သိမ္းထားတယ္။ ။

မုိဃ္းေဇာ္
(၂၀၀၇-ေဖေဖာ္၀ါရီ-ရတီ)

အခ်ိန္မရသူတစ္ေယာက္

“အခ်ိန္မရဘူးတဲ့”
လမင္းနဲ႕ၾကယ္ပြင့္ေတြကုိ ေမာ့မၾကည့္ျဖစ္ဘူး။
ကုိယ့္အနားမွာ ပန္းေတြပြင့္လာတာ မသိလုိက္ဘူး။
ေလျပည္ေလညင္းတုိက္ခတ္သြားတာ မခံစားႏုိင္ဘူး။
႐ုပ္ဖြဲ႕စည္းပုံ သိမ္ေမြ႕သေလာက္
စိတ္ဖြဲ႕စည္းပုံ မသိမ္ေမြ႕ႏုိင္ေတာ့ဘဲ
အခ်ိန္မရဘူးဆုိတဲ့ စကားပဲေျပာေတာ့တယ္။
ဘာအတြက္ အခ်ိန္မရတာပါလိမ့္
လူ႕ဘ၀ျဖစ္တည္ပုံ ၾကည့္မေကာင္းဘဲ
နိဂုံးခ်ဳပ္ရ၊ ၿပီးဆုံးရျပန္ဦးေတာ့မယ္။ ။

ထြန္းေ၀ျမင့္
(၂၀၀၇-ေဖေဖာ္၀ါရီ-ရတီ)

ေလွာင္အိမ္

စိတ္ကုိ ပန္းခ်ီကားထဲ ထည့္ထားတာပါ။
စိတ္က လြမ္းေနေတာ့
အေရာင္ေတြလညး္ လြမ္းတာေပါ့။
စိတ္က မႈိင္းေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း မႈိင္းတာေပါ့။
စိတ္က ေဆြးေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း ေဆြးတာေပါ့။
စိတ္က အုံ႕ေနေတာ့
အေရာင္ေတြလညး္ အုံ႕တာေပါ့။
စိတ္က နာေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း နာတာေပါ့။
စိတ္က ငုိေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း ငုိတာေပါ့။
စိတ္က လြင့္ေနေတာ့
အေရာင္ေတြလည္း လြင့္တာေပါ့။
စိတ္ကုိ ပန္းခ်ီကားထဲ ထည့္ထားခဲ့တာပါ။
ဒါေပမဲ့
စိတ္က ပန္းခ်ီကားထဲက ထြက္ေျပးသြားတယ္ေလ။
ေနာင္ဆုိရင္
အေရာင္ေတြကုိ
ေလွာင္ပိတ္ထားလုိ႕ရမွာ မဟုတ္ေတာ့ပါဘူး။ ။
(ပိပိသုိ႕ . . .)
ေအာင္ေ၀း
(၂၀၀၇-ေဖေဖာ္၀ါရီ-ရတီ)

စည္းအျပင္ကလူ

အေျခအေနက
လူကုိပလက္ေဖာင္းေပၚေနရာေရႊ႕ထားတယ္
ဘာျဖစ္လဲ
ငရဲဆုိလည္း အရသာအသစ္
နိဗၺာန္ဆုိလည္း
အေတြ႕အႀကံဳအသစ္ေပါ့
ပန္႕ခ္ေရာ့ခ္ေတးကုိ ေလခၽြန္လုိ႕
နတၳိ၀ါဒီစာတန္းနဲ႕ ေသြးေအးမိတယ္။
လူ႕ဘ၀ဆုိတာ
ေလယာဥ္ပ်ံေပၚကၾကည့္ေတာ့ ကမၻာေျမျပင္
ကမၻာေျမျပင္ကၾကည့္ေတာ့နတ္ဘုံနတ္နန္း
ကုိယ့္အဓိပၸါယ္က
မူရင္းအတုိင္းပဲ။
တျခားလူေတြျမင္လား
လွ်ာဖ်ားေလးနဲ႕ လ်က္တာေလာက္ေတာ့
ရယ္တာေပါ့
လူၿပိန္းဦးေႏွာက္နဲ႕
ေျပာတာေလာက္ေတာ့ ရယ္တာေပါ့
ပါ၀ါမ်က္မွန္ခ်င္းမတူလုိ႕
ေလာကအျမင္ခ်င္းမတူတာ
အႏုပညာကုိ ပုိက္ဆံအိတ္ထဲကႏႈိက္ယူလုိ႕
မရသလုိ
ဉာဏ္ပညာဆုိတာ
က်မ္းစာအုပ္ေတြထဲက ထြက္လာတာမွ
မဟုတ္ဘဲကုိယ့္လူ။
ရယ္ဒီမိတ္အကၤ်ီ၀တ္လုိ႕
၀ံပုေလြနံထြက္ေနတဲ့ အေရျပားေတြၾကား
ကုိယ္ကဂ်င္းန္ပင္အေဟာင္းနဲ႕ဆုိေပမယ့္
လူႀကီးလူေကာင္းစိတ္ေမြးသူ
မင္းလည္းဒီလုိဘ၀င္မ်ဳိးနဲ႕ပဲမဟုတ္လား။
ဘယ္လုိတံဆိပ္နဲ႕ျဖစ္ျဖစ္
ကုိယ့္ေသြးသားက ၾကြပ္ဆပ္တယ္
ကိုယ့္အ႐ုိးကရင့္တယ္။
အခုလည္း
ပလက္ေဖာင္းေပၚ ေဆာင့္ေၾကာင့္ထုိင္လုိ႕
လူေလာကကုိ ရယ္ေသြးသြမ္းေနပုံ
မိန္းမဆန္ဆန္
စကားလုံးေတြနဲ႕ ပစ္ေပါက္ခ်င္စိတ္ မျဖစ္မိ
ဘူးလား
“ဟား- -ဟား- -ဟား”

ေအာင္ရင္ၿငိမ္း
(၂၀၀၇-မတ္လ-ေရႊသမင္)