အခုတေလာ
မင္းအေၾကာင္းရနံ႕ေတြက
ေလထုမွာ တုန္ခါေနရဲ႕။
မင္းကေပးခဲ့တာလား။
ငါက ေတာင္းခဲ့တာလား။
အျဖစ္အပ်က္ကပဲ ဦးေဆာင္ခဲ့သလား။
ခံစားမႈကပဲ ဦးေဆာင္ခဲ့သလား။
ေမးခြန္းေတြထဲမွာပဲ
ငါက အခ်စ္ကုိ ျမႇဳပ္နံထားမိၿပီ။
မင္းရဲ႕အေၾကးခြံေတြမွာပဲ
ငါက ႐ႈံးနိမ့္ခဲ့ၿပီ။
စကၠဴတစ္ရြက္ေပၚ
စိတ္ညစ္ညစ္နဲ႕ ေလွ်ာက္ေရးမိေတာ့
မင္းနာမည္က လက္ေရးအလွဆုံးပဲ။
မ်က္လုံးခ်င္း စမ္းသပ္ၾကည့္ေတာ့လည္း
မင္းရဲ႕ ရဲ၀ံ့မႈကုိ အံ့ၾသရတယ္။
ဘယ္ေလာက္႐ႈပ္႐ႈပ္
ရုပ္ေသးႀကိဳးေတြကုိ ခ်စ္မိေပါ့။
မင္းက ပထမဆုိတာကုိ ဂုဏ္ယူသလုိ
ငါက ေခတ္ကာလဆုိတာကုိ
အာသာမေျပဘူး။
အခန္းထဲ အဖ်ားခတ္လာတဲ့ ေဆာင္းေလမွာ
ပူအုိက္ေနတဲ့ ငါ့သတိရျခင္းမ်ား
မင္း မ်က္ေတာင္ေပၚက ငါ့ကဗ်ာ
ဒါဟာလည္း ႐ုိးစင္းတဲ့
လူသားသမုိင္းတစ္မ်ဳိး ျဖစ္ရဲ႕။
ကဲ. . .အခ်စ္
ဟုိးက ဂုဏ္ျဒပ္ေတြကုိ
ငါ့တုိ႕ ဟားတုိက္ၾကရေအာင္. . .။ ။
ေ၀မွဴးသြင္
(လူၿပိန္းရဲ႕ အခ်စ္ျဖစ္ပြားရာကဗ်ာစာအုပ္မွ)
Subscribe to:
Post Comments (Atom)
No comments:
Post a Comment