သားေကာင္

Pursuit

က်ားသစ္နက္တစ္ေကာင္ ေခ်ာင္းေျမာင္းအမဲလုိက္ေနတာ
ကၽြန္မကုိ
တစ္ေန႕ သူ႕ေၾကာင့္ပဲ ကၽြန္မေသရလိမ့္။
သူ႕ေလာဘဟာ တစ္ေတာလုံးကုိ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္
သူ႕ေခ်ာင္ေျမာင္းသြားလာပုံဟာ ေနလုံးႀကီးထက္ေတာင္
၀င့္၀ါခန္႕ညား။
သူ႕ေျခလွမ္းေတြဟာ ႏူးညံ့လြန္း ညက္ေညာလွ
ကၽြန္မေနာက္မွာ အၿမဲတမ္းလုိက္ေနတာ။
႐ုိးတံေငါေငါ ဟဲမ္ေလာ့(က္) အဆိပ္ပင္ကေန
က်ီးအေတြ အႀကီးအက်ယ္ပ်က္ဆီးျခင္းကုိ ဖားေတြလုိေအာ္။
အမဲလုိက္ပြဲစၿပီး၊ ေထာင္ေခ်ာက္စင္ၿပီးၿပီေလ။
ဆူးခက္ခ်ဳံေတြၾကား အေရခြံေတြ ဆုတ္ၿပဲလုိ႕
ေက်ာက္ေဆာင္ေက်ာက္သားေတြေပၚ ကၽြန္မ ခရီးၾကမ္းႏွင္၊
ပူေလာင္ျပင္းျပမြန္းတည့္ျဖဴထဲ ပင္ပန္းႏြမ္းနယ္ မ်က္ႏွာေခ်ာင္က်
သူ႕ေသြးျပန္ေၾကာေတြရဲ႕ အနီေရာင္ကြန္ရက္တစ္ေလွ်ာက္
ဘယ္လုိမီးေတာက္ေတြ ေတာက္ေလာင္ေနတာလဲ
ဘယ္လုိတဏွာဆႏၵေတြ ထႂကြေသာင္းက်န္းေနတာလဲ။

အေတာမသတ္ႏုိင္ေအာင္ဘဲ သူစီးနင္းလုယက္ေနေပါ့
ကၽြန္မတုိ႕႔ရဲ႕ မ်ဳိး႐ုိးစဥ္လာအျဖစ္ ဒဏ္ခံေနရတဲ့ ေျမျပင္ကုိ၊
ၿပီးေတာ့ ေအာ္ဟစ္ေနေပါ့ ေသြးေျမက်ပေစ
ေသြးေျမက်မွ ေက်နပ္မယ္တဲ့။
သူ႕ပါးစပ္ရဲ႕ အစိမ္းသက္သက္ ဒါဏ္ရာႀကီးမွာ
အသားေတြအလွ်ံပယ္ေနရမယ္တဲ့။
ကုိက္ၿဖဲတဲ့သြားေတြဟာ ထက္ရွ
သူ႕သားေမြးရဲ႕ မီးကၽြမ္းေ၀တဲ့ အမ်က္ေဒါသဟာ ခ်ဳိၿမိန္လွရဲ႕၊
သူ႕အနမ္းေတြဟာ ေျခာက္သေယာင္သြားေစတယ္၊
သူ႕ဖ၀ါးတစ္ခုစီဟာ ဆူးၿခံဳေတြ၊
အဲဒီအာသာဆႏၵကုိ ၿပီးျပည့္၀ေစမယ့္အရာဟာ
လုံး၀ပ်က္သုဥ္းျခင္းပဲ။
ေဟာဒီ ေတာ႐ုိင္းက်ားသစ္နက္ရဲ႕ လမ္းေၾကာင္းမွာ
သူ႕ေပ်ာ္ရႊင္မႈအတြက္ မီးတုတ္ေတြလုိ ထေတာက္ၾကၿပီး
မီးကၽြမ္းက်ီးနက္ေတြလုိျဖစ္က်န္ခဲ့ၾကတဲ့ မိန္းမေတြဟာ
အစာေရစာ ငတ္မြတ္ေခါင္းပါးေနတဲ့ သူ႕ခႏၶာရဲ႕
ေထာင္ေခ်ာက္ဆင္ေထာင္ဖမ္းစာေတြေပါ့။
အခု ေတာင္တန္းေတြဟာ အႏၱရယ္ေတြကုိ ဥမွ ေပါက္ခ်
အရိပ္ဥေတြ ဥ ဥ ခ်၊
ညသန္းေကာင္းဟာ ရမၼက္ထန္ေတာအုပ္ေလးကုိ ၀တ္႐ုံနဲ႕ဖုံးအုပ္
အနက္ေရာင္ဓားျပ၊ မႊတ္ေနတဲ့ တင္ပါးဆုံေတြရဲ႕
အခ်စ္ဆြဲငင္ျခင္းခံရ၊ ကၽြန္မရဲ႕ ေျပးႏႈန္းအတုိင္း
သူလည္းထပ္ခ်ပ္မကြာ။
ကၽြန္မမ်က္လုံးေတြရဲ႕ ေထြးလုံး႐ႈပ္ယွက္ေနတဲ့ ခ်ဳံႏြယ္ပိတ္ေပါင္း

ေနာက္ကြယ္မွာ
ကုိယ္ခႏၶာ ေပ်ာ့ေပ်ာ့ေပ်ာင္းေပ်ာင္းနဲ႕ မိန္းမငယ္ေလးတစ္ေယာက္
ေခ်ာင္းေျမာင္းေနျပန္ေပါ့
အိပ္မက္ေတြရဲ႕ ခ်ဳံခုိတုိက္ခုိက္ျခင္းထဲမွာ
အသားကုိ ကုပ္ျခစ္ဆုတ္ၿဖဲတဲ့ လက္သည္းခၽြန္ထက္ေတြ
ေတာက္ပ
ေပါင္တံေတြတင္းလုိ႕
ဆာ ဆာ ဆာေလာင္ၿမိဳက္လုိ႕ေနၾကေပါ့။
သူျပင္းျပတဲ့စိတ္ဆႏၵဟာ ကၽြန္မကုိ ၫႊတ္ကြင္းေထာင္ဖမ္းတယ္
သစ္ပင္ေတြကုိ ထြန္းလင္းေစတယ္
ကၽြန္မရဲ႕ မီးဟုန္းဟုန္းေတာက္ထအေရျပားနဲ႕
ေရွာင္တိမ္းထြက္ေျပးရေတာ့တယ္။
အဲဒီ အ၀ါေရာင္ စူးရဲအၾကည့္ဟာ ကၽြန္မကုိ သံပူကပ္
တံဆိပ္ခတ္ႏွိပ္လုိက္တဲ့အခါ
ဘယ္ၿငိမ္သက္မႈ၊ ဘယ္ေအးျမမႈဟာ ကၽြန္မကုိ သက္သာရာ
ေပးႏုိင္ေတာ့မွာလဲ။

သူ႕ေျခလွမ္းေတြရပ္ေစဖုိ႕ ကၽြန္မႏွလုံးသားကုိ ပစ္ေကၽြးလုိက္တယ္
သူ႕ေရငတ္မြတ္မႈကုိ တင္းတိမ္ေစဖုိ႕ ကၽြန္မေသြးေတြျဖဳန္းပစ္္တယ္
သူ စားလာစားရဲ႕။ စားေပမယ့္လည္း မတင္းတိမ္
လုံး၀ဥႆုံ၊ ယဇ္တင္ရမယ္တဲ့ အၾကပ္ကုိင္။
သူ႕ စကားသံဟာ ကၽြန္မကုိ ခ်ဳံခုိတုိက္ခုိက္၊ ကၽြန္မကုိ ျပဳစား
မိန္းေမာေစတယ္။
မီးကၽြမ္းေတာအုပ္ဟာ ျပာလုံးလုံးက်သြားေတာ့တယ္။

လွ်ဳိ႕၀ွက္ဆႏၵေၾကာင့္ ထိတ္လန္႕တုန္လႈပ္ရ
ဒီေလာက္ ႐ႊန္းလဲ့ေတာက္ပမႈေတြနဲ႕ အဓမၼျပဳျခင္းကေန
ေျခကုန္သုတ္ထြက္ေျပးရတဲ့ ကၽြန္မ။
ကၽြန္မကုိယ္တုိင္ရဲ႕ ေၾကာက္႐ြံ႕ျခင္းမ်ားေမွ်ာ္စင္ထဲ ကၽြန္မ
အတင္းေျပး၀င္
အဲဒီ ေမွာင္မုိက္တဲ့အျပစ္ စိတ္ႀကီး၀င္လုိ႕မရေအာင္ တံခါးေတြ
မင္းတုန္းခ်လုိက္တယ္။
အကုန္မင္းတုန္းခ်လုိက္တယ္ ကၽြန္မရဲ႕တံခါးေပါက္ တစ္ေပါက္စီကုိ
ကၽြန္မနားထဲ ေမာင္းလုိျမည္ဟိန္း
ပြက္ဆူေနတာ ကၽြန္မေသြးေတြ။
က်ားသစ္နက္ရဲ႕ ေျခသံေတြ
တစ္ဆင့္ၿပီးတစ္ဆင့္ တက္လာေန
လမ္းေၾကာင္းေပးတဲ့ ေလွခါးထစ္ေတြ။ ။
၁၉၅၆
(SYLVIA PLATH-ဆစ္လ္ဗီယာ ပလာ့သ္ ကဗ်ာမ်ားအား ေဇယ်ာလင္းဘာသာျပန္သည္။)